Wagenrennen

Wagenrennen waren heel erg populair in het Romeinse Rijk. Wagenrennen werden georganiseerd ter ere van bijzondere gebeurtenissen en tijdens religieuze feesten.

De wagenrennen vonden plaats in een hippodroom: een renbaan. In Rome waren verschillende renbanen maar de grootste was Circus Maximus. Een enorme renbaan met hoge tribunes. In Circus Maximus was plaats voor 150.000 (!) mensen.

Circus Maximus

In Rome waren vier grote renstallen: de Groenen, de Blauwen, de Roden en de Witten. Elke renstal had zijn eigen trouwe supporters. Die supporters gedroegen zich zoals de huidige voetbalsupporters: bij winst van hun stal was er feest en juichten zij. Maar als hun renstal verloor dan werden zij verdrietig en boos. Dan gingen zij vechten met de supporters van de andere renstallen.

Op de dag van een race was er een enorme opwinding. Duizenden mensen trokken naar het Circus. Vooral voor de vrijplaatsen was het enorm dringen. Mensen stonden vaak de hele nacht voor de poorten van het Circus om een plekje te veroveren. De dag begon met een optocht van de organisator. Vervolgens slachtten priesters een paar stieren om de goden te vragen voor een mooi spektakel. Dan konden de wagenrennen beginnen.

Op de dag waren verschillende races. Met twee- , drie- en vierspannen. Dat wil zeggen met twee, drie en vier paarden. De races met de vierspannen waren het spectaculairst en vormden de hoogtepunten van de dag.

De wagens stonden vlak voor de race in een speciale startbox. Na het beginsignaal stormden de vier wagens uit de startboxen en begon een geweldige race over zeven ronden. Het eerste stuk moest in een voorgeschreven rechte lijn worden afgelegd. Maar na de eerste wending was alles geoorloofd. De renners sneden elkaar de weg af, botsten met de wagens tegen elkaar aan en sloegen met hun zwepen tegen de paarden van de tegenstanders.

Menner van vierspan in de race

Een race was dan ook zeer gevaarlijk voor de menners. De wagens konden kantelen of de menners werden uit hun wagens gesleurd. Omdat zij de teugels om hun middel hadden gebonden, moesten zij zich zo snel mogelijk los snijden. Daarvoor droegen zij een dolk bij zich. Maar dat lukte niet altijd op tijd. Dan werd de menner door de paarden meegesleurd. Het gebeurde regelmatig dat een menner stierf tijdens de race.

Voor de winnaar was er een ereronde en hij ontving een erepalm en een geldprijs.

Menner

Tussen de races door werden de mensen vermaakt met ruiteracrobatiek. Hierbij deden acrobaten kunstjes op de rug van een paard. Heel speciaal was de pedius ad quadrigam. Dat leek op een normale race maar na de finish sprongen de menners uit hun wagens en renden nog één of meer rondjes. Dan pas was de race ten einde.

Maar de meest spectaculaire spelen waren de gladiatorengevechten.

Zijn er nog vragen ? Mail dan naar menner Henk.

Bron:

Fik Meijer : Wagenrennen. Spektakelshows in Rome en Constaninopel. Amsterdam, 2004.

Een korte geschiedenis van het Romeinse Rijk