De Hellenistische tijd

De Hellenistische tijd duurde van 334 tot 133 v. Chr.


In 336 v. Chr. werd de twintigjarige Alexander de opvolger van Philippus II, de koning van Macedonië. Macedonië lag in Noord-Griekenland.

De meeste Macedoniërs waren boeren of herders. Zij vormden ook de kern van het Macedonische leger. Boven deze boeren/herders stonden de edellieden, de “hetairoi” of “gezellen van de koning”. Hun macht lag in hun militaire functie en grootgrondbezit.

Toen Philippus II in 359 v. Chr. aan de macht kwam, veranderde de situatie in Griekenland aanzienlijk. Na 21 jaar oorlog met de verschillende Griekse stadstaten heerste hij over heel Griekenland. In 337 v. Chr. verklaarde hij de oorlog aan de Perzen. Hij hoopte revanche te kunnen nemen op de Perzen. In 336 v. Chr. trok het Macedonische leger Anatolië binnen. Maar tot een echte confrontatie kwam het niet want in hetzelfde jaar werd Philippus II tijdens de bruiloft van zijn dochter vermoord.

Alexander volgde zijn vader op als koning van Macedonië. Direct na de dood van Philippus braken overal in Griekenland opstanden uit. Alexander moest met harde hand de orde herstellen. In 335 v. Chr. was dat voltooid en begon Alexander te dromen van een oorlog tegen de Perzen. Na een jaar voorbereiden, vertrok hij met een leger van 30.000 infanteristen en 600 ruiters. Hij stak de Hellespont over en landde in Anatolië. Daar trok hij rond en bevrijdde een aantal oost-Griekse stadstaten.

De Perzen wisten niet precies hoe zij op Alexanders leger moesten reageren, zij hadden geen duidelijk plan. Eén generaal stelde voor om Alexander op te laten rukken tot diep in Klein-Azië en de tactiek van de verschroeide aarde toe te passen. Bij deze tactiek verbrand je alles, zodat de soldaten van Alexander geen voedsel en onderdak kunnen vinden. Dan werden de Macedoniërs gedwongen om weer terug naar huis te gaan. De satrapen van Anatolië dachten het beter te weten en zochten het gevecht. Bij de veldslag van Granicus (334 v. Chr.) werden de Perzische legers compleet verslagen. Alexander veroverde daarop geheel Anatolië.
Alexander trok verder, versloeg de Perzische koning, veroverde een enorm rijk en kreeg de bijnaam Alexander de Grote. In 323 v. Chr. stierf hij aan malaria.

Alexander was voornamelijk bezig geweest met het veroveren van nieuwe gebieden. Hij vond het organiseren van een goed bestuur minder interessant. Na zijn dood vochten Macedonische generaals om zijn rijk. In 301 v. Chr. werd het rijk in vier stukken verdeeld: Egypte, Azië, Anatolië en Macedonië. In 281 v. Chr. werd Anatolië bij Azië gevoegd.

Maar verschillende gebieden in Anatolië bleven onafhankelijk. Gebieden als Bithynië, Pontus en Amenië. Andere gebieden kwamen in deze roerige tijden tot grote bloei. In de eerste plaats de Oost-Griekse stadstaten. Deze steden kwamen weer helemaal tot bloei. De steden werden opnieuw opgebouwd en uitgebreid. Talloze tempels, agora’s en openbare gebouwen als bibliotheken en theaters werden gebouwd. Het was de tijd dat een wereldwonder als de Artemision (tempel voor de god Artemis) in Efeze werd gebouwd. Maar ook de beroemde Apollo-tempel in Didyma en de Athena-tempel in Priëne.

Een ander gebied die tot bloei kwam was Pergamum. Deze stad groeide uit tot een centrum van cultuur. Zij was toonaangevend op het gebied van architectuur en wetenschap. Zij concurreerde  hierbij met Alexandrië in Egypte.

Ook kwamen er nieuwe bewoners in Anatolië: de Galaten of Galliërs. De familie van Astrix en Obelix gingen in 278 v. Chr. in Oost-Frygië wonen. Dat kreeg toen de naam Galatië. Van hier uit hebben ze een eeuw lang het land geteisterd met plundertochten.

En toen gebeurde het: op een mooie dag in het jaar 133 v. Chr. klopte een onbekende op de deur van een boerderij in het Pergameense Rijk. Toen de deur open ging zei hij: “Avé, ik ben een hele belangrijke Romein. Ik eindig hier en nu de prehistorie in Turkije!” “Hoe dân?” vroeg de boer. “Met dit!” en hij wees naar een boek in zijn hand. “Wij, Romeinen, brengen het schrift naar jullie land en daarmee beëindigen wij de prehistorie in Turkije. Vanaf nu leven jullie in de historie, in de geschiedenis.” De boer en zijn hele familie rolden over de grond van het lachen. "Ha, ha, ha, de prehistorie is hier al tweeduizend jaren geleden opgehouden! Met de komst van het spijkerschrift."

Heb je nog vragen? Stuur ze naar meester Henk.

Turkije in de Steentijd

Turkije in de Bronstijd

Het Hettitische Rijk

Nieuwe koninkrijken

De Perzische tijd

 

.Op dit werk is een Creative Commons Licentie van toepassing.

18-02-2024